خرداد حادثه

نگاهی به روند تاریخی خرداد :

خرداد حادثه

سکینه نوری تیرتاشی-روزنامه نگار

هر کشوری در تقویم سیاسی خود روزهای تاریخی زیادی دارد و ماههای خاصی در تاریخ سیاسی آن کشور به واسطه رخدادهای مهم جاری در آن به یاد ماندنی هستند. خردادپرحادثه   نیز برای تاریخ جمهوری اسلامی از جمله آن ماههای به یاد ماندنی است .  از15خرداد سال 42 و نهضت 15 خرداد گرفته  که به شکل گیری نظام جمهوری اسلامی ایران منتهی شد تا حادثه تاریخی 14 خرداد ماه و  ارتحال بنیانگذار انقلاب اسلامی در ایران ، از جمله وقایع مهم رقم خورده در این ماه خورشیدی در تقویم سیاسی ایران هستند.

اگر نخواهیم همه رخدادهای سیاسی رقم خورده در این ماه را یادآور شویم  می توان از اتفاقهای دیگر  این ماه که برگزاری انتخابات ریاست جمهوی و تعیین فردی جدید برای ریاست بر قوه مجریه این نظام  است را نام برد که اتفاق مهمی در تاریخ سیاسی و اجرایی  کشور محسوب شده  و هر چهار سال یکبار تکرار می شود .و جریانهای مختلف سیاسی فعال که در جریان این نظام حیات سیاسی یافته اند می توانند از آن در تاریخ فعالیت های  خود استفاده کنند .رخداد مهم سیاسی که ادامه روند خدمت به مردم  را در نظام جمهوری اسلامی تداوم می بخشد . خرداد ماه 92 بود که حسن روحانی با انتخابات به ریاست قوه مجریه درآمد و برای دوره چهارساله ریاست جمهوری آماده شد دوره ا ی که با وعده ها و قولهای مختلفی همراه  بود هر چند دولت روحانی هم همچون دیگر دولتها سعی کرده برنامه و طرحهایی را برای هر چه بهتر کردن وضعیت عمومی زندگی مردم به کار گیرد اما هنوز راههای نرفته ای  فرا روی دولت وی قرار دارد.پایین آمدن قدرت خرید ،تولید نشدن ثروت در کشور،رکود و فشار روانی انتظار حاصل از عواید برجام  از جمله مشکلات پیش روی دولت کنونی است هر چند دولت برنامه های زیادی را در زمینه اقتصادی  داشته و دارد  اما  زمان زیادی تا پایان دوره ریاست جمهوری حسن روحانی نمانده است .

با نگاهی به روند رقابت های انتخاباتی در سال 92 آنچه غیر قابل انکار است حمایت اکثر اصلاح طلبان از روحانی بود که پیروزی وی را در این انتخابات رقم زد .حال با نگاه به عملکرد دولت یازدهم به خوبی می توان گفت آن بخش از انتظارهایی که آرای اصلاح طلبان را در  سبد روحانی انداخت به علت تحقق نیافتن اغلب درخواستهای این قشر فعال سیاسی در نظام اجتماعی کشور بازنگری مهمی را در آرای خود برای انتخابات آینده خواهند داشت.آنچه که باید در این دوره از زمان بدان توجه نشان داد حضور نه چندان قوی مدیریت دولت تدبیرو امید در بدنه خرد مدیریتی در مقایسه با دولت پیشین است به طوری که مردم پس از چند سال حضور دولت تدبیرو امید در سمت اجرایی کشور  هنوز با دستاوردها و برنامه های آن به خوبی آشنا نیستند  .برای نمونه می توان به حضور مدیران دولت قبلی در دوره مدیریتی کنونی در مازندران نام برد  هرچند این مقاله سعی ندارد حضور مدیران شایسته را  بدون نگاه جناحی زیر سوال ببرد  اما با این مقایسه می خواهم به این نکته اشاره کنم که مدیریت دولت تدبیرو امید در مازندران به آن اندازه که قابل انتظار بود شکل نگرفته است و در بسیاری مواقع مدیران کارکشته ای که بر سمت های اجرایی قرار دارند  تعلق سیاسی به دولت تدبیرو امید  ندارند تا سیاست های کلان  دولت را در سطح خرد اشاعه دهند  .

انتخاب مدیران نه چندان کارآمد در سطح استان مازندران با نام دولت تدبیر و امید  این تصور را به ذهن ها متبادر می کند آنچنان که باید این استان در نظر  مسئولان اجرایی در سطح کلان جدی گرفته نمی شود  این نکته را می توان به  طرحهایی همچون انتقال آب دریای خزر ارجاع داد که نه تنها  به نفع مازندران نبوده و نیست بلکه می تواند مضرات زیادی را  برای این استان داشته باشد .استانی که در دولت پیشین  آنقدر ها هم مورد کم لطفی واقع نشده و در مواردی قابل استناد مورد توجه قرار گرفته است .

ارزیابی روند اجرایی دولت تدبیرو امید در مازندران پس از سپری شدن اغلب سالهای مدیریت اجرایی آن بر کشور و استان کار سختی نیست اما آنچه جای جواب را برای سوالهایمان خالی گذاشته  این است که با ادامه این روند شانس دفاع از برنامه ها و دستاوردهای دولت کنونی در قیاس با دولت های قبلی و رقیبان انتخاباتی آینده تا چه حد خواهد بود؟اگر چه خرداد آبستن حوادث زیادی در طول تاریخ سیاسی کشور است اما گویا هنوز هم باید چشم به برنامه های وعده داده شده دوخت هر چند سیاهی چشم شاید در این انتظار به سفیدی گراید و چیزی از آن وعده ها  بر نیاید.