10طرح کلان در حوزه انرژی کشور تعریف شد

تهران - ایرنا - دبیر کمیسیون تخصصی انرژی شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری (عتف) از تعریف 10 طرح کلان در این کمیسیون خبر داد.

به گزارش خبرنگار علمی ایرنا، ناصر باقری مقدم روز دوشنبه در دومین همایش سیکلوترون پزشکی اظهار داشت: اخیرا چهار طرح در حوزه نفت و گاز، سه طرح در حوزه انرژی های الکتریکی و وزارت نیرو، دو طرح در زمینه انرژی اتمی و یک طرح در حوزه ذخیره سازی انرژی الکتریکی (باتری ها) تعریف کرده ایم.

وی اهمیت طرح کلان ملی ذخیره سازی نفت و گاز کشور را یادآور شد و گفت: ذخیره سازی نفت و گاز از گلوگاه های کشور ماست که باید استخراج از مخازن مشترک نفت و گاز با کشورهای همسایه را در اولویت قرار دهیم.

به گفته باقری مقدم، طرح مدیریت یکپارچه پارس جنوبی می تواند کمک زیادی به برداشت از مخازن مشترک نفت و گاز با کشورهای همسایه داشته باشد.

وی همچنین به اجرای طرح کلان ملی ژنراتورهای تولید همزمان برق و حرارت و شبکه هوشمند انرژی الکتریکی کشور اشاره کرد و گفت: تعداد 16 طرح کلان ملی حدود دو سال قبل در شورای عالی عتف تعریف شد که همگی در دست اجرا هستند اما تاکنون هیچیک از آنها به مرحله تولید محصول نرسیده است و به نظر می رسد با توجه به پیشرفت فیزیکی طرح های موجود، سیکلوترون (شتاب دهنده های حلقوی) اولین طرحی باشد که به سرانجام برسد.

دبیر کمیسیون انرژی شورای عتف تاکید کرد: شورای عتف بخشی از هزینه های طرح های کلان را تامین می کند اما هرچه به مرحله تجاری سازی طرح ها نزدیک می شویم انتظار می رود سازمان های پیشنهاد دهنده، منابع لازم را برای تکمیل پروژه ها دراختیار مجریان بگذارند.

دومین همایش سیکلوترون پزشکی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر برگزار شد.

دستگاه سیکلوترون در مصارف پزشکی همچون کمک به تشخیص بیماری های مختلف از جمله انواع سرطان کاربرد دارد و سازمان انرژی اتمی به عنوان سفارش دهنده این طرح را پشتیبانی می کند.

دانشگاه صنعتی امیرکبیر عهده دار اجرای طرح سیکلوترون است و با همکاری دانشگاه شهید بهشتی و SKKU کشور کره جنوبی اجرای آن را به پیش می برد و قرار است دانشگاه تهران نیز در آینده نزدیک همکاری خود را در ادامه این طرح آغاز کند.

لزوم تامین انرژی نصف جهان با فناوری‌ دوستدارمحیط زیست تا2050

هشدار محقق ایرانی نسبت به افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای با سرعت کنونی اجرای تعهدات

بر اساس تحقیقات جدیدی که به سرپرستی یک محقق ایرانی صورت گرفته است، تعهدات کنونی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ناکافی بوده و چالش رسیدن به اهداف آب‌وهوایی مورد توافق جامعه بین‌المللی را افزایش خواهد داد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مطالعه جدید توسط کنسرسیوم جهانی متشکل از 13 تیم تحقیقاتی بین‌المللی انجام شد.

این تیم‌ها را «موسسه بین‌المللی تحلیل سیستم‌های کاربردی» (IIASA) و «موسسه Potsdam تحقیقات اثرات آب و هوایی» (PIK) گرد هم آورده بودند.

در غیاب یک توافق جهانی در خصوص محدودیت‌های انتشار گازهای گلخانه‌ای، کشورها تعهدات داوطلبانه‌ای را با هدف کاهش انتشاراتشان تا سال 2020 انجام دمی‌دهند و مذاکرات کنونی در تلاش برای تثبیت توافق‌های بین‌المللی جهت کاهش انتشارات برای سال 2030 در حال انجام است.

تحقیق جدید حاکی از آن است که تعهدات سال 2020 توسط کشورهای تحت «چهارچوب کنوانسیون سازمان ملل درباره تغییرات اقلیمی» به طور قابل‌توجهی به انتشارات بیشتر آلاینده‌ها در سال 2030 خواهد انجامید تا این که در رسیدن به اهداف طولانی‌مدت مورد توافق در این پیمان مقرون‌به‌صرفه کارساز باشد.

کیوان ریاحی رئیس «برنامه انرژی IIASA » و رهبر ارشد این مطالعه گفت: گسست بین مکان این انتشارات و این که چنین انتشاراتی باید برای تحقق اهداف آب‌وهوایی مطلوب کجا باشند، بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود.

وی در ادامه اضافه کرد: مطالعه ما تیم‌های تحقیقاتی اصلی را در حوزه ارزیابی نظام‌مند مفاهیم این گسست گرد هم آورده‌ است.

ریاحی و همکارانش بر این باورند که ناکافی بودن تعهدات مزبور به افزایش انتشارات گازهای گلخانه‌ای در سال 2030 منجر می‌شود. در حالی که هم‌اکنون رسیدن به این اهداف ممکن است، انتخاب‌های ممکن در آن زمان برای کاهش انتشار این گازها، بسیار محدودتر و هزینه‌برتر خواهد بود.

تحقیقات جدید مفاهیم طولانی‌مدت تاخیر کوتاه‌مدت را در بوته آزمایش می‌گذارد.

ریاحی در ادامه سخنانش اظهار داشت: زمان زیادی برای تغییر اساسی سیستم وجود ندارد، زیرا بیش از نیمی از انرژی جهان باید تا سال 2050 توسط فناور‌ی‌های دوستدار آب و هوا تامین شود.

وی گفت: نتایج ما نشان می‌دهد این امر با هزینه‌های تقریبا متعادل، در صورت شروع از همین امروز، انجام می‌شود و تاخیر نه تنها هزینه را به طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد، بلکه تحول انرژی جهانی با سرعت بی‌سابقه‌ای را می‌طلبد.

این مطالعه توسط مجموع تیم‌های تحقیقاتی از اروپا، آسیا و ایالات متحده صورت گرفت و نتایج آن در Technological Forecasting andSocial Change منتشر شده است.