سکویی برای سقوط

چرخهای هواپیما و صدای تند بادی که در فضا  پیچید و دوستی که حالا  به فرسنگها دور می رود .

افسر گذرنامه و نگاه تحسین برانگیز او به یک زن و در مقابل اپراتوری که علت چند سال اپراتوری و خارجه نرفتن خود را می خواهد از تو طلب کند و با نگاه به صفحات شناسنامه  به ناگاه یاد شوهرش می افتد  و دیگر حوصله ندارد که حتی به تو نگاهی بیاندازد و تو باید جواب این چند سال اپراتوری او را بدهی  و اینگونه جامعه زنانی را که می خواهند متفاوت باشند مجازات می کند.

کدام تلختر تر است مهاجرت؟یا جامعه ای که تمامی کاستی های خود را روی افرادخالی کرده است و حالا دیگر آنها به انتقام های فردی روی آورده اند .به هر جایی که سر می زنید با رفتارهایی مواجه می شوید که پایه ی توجیه پذیری ندارند و علتی هم در خود نمی یابید اما طرف مقابل آن را در شما پیاده می کند.

این نوع انتقام جویی شخصی بدون هیچ آشنایی قبلی که بسیار در جامعه دیده می شود حاصل همان برنامه هایی است که حالا ما جرات پیدا کرده ایم شکست آن را اعتراف و از مردم بابت صبرشان عذر خواهی کنیم.

اما هنوز به این هوشیاری نرسیده ایم که جامعه از چه وضعیت اسفباری رنج می برد شاید دولتی در طول چهار یا هشت سال روی کار بیاد و پس از پایان دوره مسئولیتش آن را به منتخب دیگری بدهد.

اما مطمئنا از آثار زیانباری که بر روح و روان جامعه بر اساس برنامه های غیر کارشناسی خود وارد کرده مطلع نخواهد بود و این جامعه و بسیاری از افراد بیگناه خواهند بود که در کشاکش این برخوردهای اجتماعی در بسیاری از موارد متضرر خواهند شد و این ضرر اجتماعی که بسیار عمیق تر از ضرر اقتصادی است و جبران آن هم براحتی قابل برگشت نخواهد بود.

با نگاهی هر چند کوتاه به جامعه پر از برخورد و به قیمت دلار  و به تعداد کسانی که هنوز هم طالب خروج از کشور هستند می توان به این نکته پی برد که با نوسانات و افزایش قیمت دلار اما  کماکان هنوز هم هستند افرادی که حاضرند به هر طریقی سرزمین مادری خود را ترک کنند.

سرزمینی که بی شک همه آنان در اینجا حق زندگی دارند و هیچ کس نمی تواند این حق را از آنان سلب کند و یا شرایط یک زندگی مطلوب را از آنان بگیرد.

اما چگونه است که ایرانیانی از همین دیار سوار بر قایق حاضرند جان خود را در اقیانوسها از دست بدهند اما در سرزمین خود زندگی نکنند.

این سرزمین برای همه ایرانیان جا برای زندگی دارد تنها باید نوع نگاه خود را به زندگی تغییر دهیم و شکست نسلی خود را از نسلهای  جدید طلب نکنیم.نسل امروز با نوع نگاه متفاوت به زندگی می خواهند هویت تازه ای  داشته باشند هویتی که می تواند با زبان ساده با جهان ارتباط برقرار کند همراه با اینکه به همه ارزشها و اصول اسلامی واخلاقی خود پایبند باشد نسل امروز تنها نیاز به دیده شدن دارد نیاز ندارد کسی هویت نداشته اش را از او طلب کند.